Απλότητα ,μια σπάνια αρετή...

Αυτές τις μέρες έχουμε πολύ κρύο εδώ στην Κρήτη, βέβαια δεν είναι όπως στα βόρεια  που κάνει ψοφόκρυο, αλλά μου αρέσει αυτό τον καιρό να κάθομαι  στο σπίτι  και να σκαρώνω όλο και κατιτί . Ζηλεύω λίγο που δεν έχουμε χιόνια ,αλλά απ ’την άλλη αν χιόνιζε και έπεφτε κι άλλο η θερμοκρασία θα είχαμε ένα θεματάκι με τη θέρμανση που δε θα επαρκούσε και θα έπρεπε να προβούμε σε αγορά άλλου θερμαντικού σώματος και πού λεφτά για έξοδα…

Επίσης ζηλεύω λίγο που δεν έχουμε τζάκι ,ή έστω ξυλόσομπα με  άνοιγμα μπροστά που σου επιτρέπει να βλέπεις τη φωτιά ,όπως είδα πρόσφατα σε μιας φίλης μας το σπίτι.Οχι λόγω μόδας και glamorous κατάστασης ,αλλά λόγω απλότητας ,εξάλλου είναι η φωτιά είναι η πιο πρωτόγονη μορφή θέρμανσης, έτσι δεν είναι; Αλλά  τουλάχιστον χαίρομαι που τα έχουν άλλοι άνθρωποι και έτσι  έχουν κάτι ακόμη για να χαίρονται, γιατί διαπιστώνω πως σήμερα πολύ δύσκολα βρίσκεις άνθρωπο που να χαίρεται με όσα καλά έχει και να δοξάζει το Θεό γι’ αυτά..

Ολο ο άνθρωπος  επιθυμεί περισσότερα… (Ισως σαν χώρα αυτό μας ‘έφαγε’…Δεν ξέρω ,αυτή είναι μια δική μου ερμηνεία.) .

Δε λέω πως εγώ έχω ξεφύγει από αυτή την ‘αρρώστεια’ .Απεναντίας, και εγώ πάσχω από αυτό. Προσπαθώ έστω στο πίσω μέρος του μυαλού μου να θυμάμαι ότι ο εν ολίγοις αναπαυόμενος άνθρωπος είναι ο πραγματικά πλούσιος . 

Τελοσπάντων ,αυτό τον καιρό κάτι τέτοια σκέφτομαι και ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας. Δεν πειράζει αν δε συμφωνείτε κάποιοι …Ολες οι απόψεις είναι σεβαστές...

Σημερα τι σήμερα δηλαδή, λίγο πριν αρχίσω αυτή την ανάρτηση έπεσε στα χέρια μου το απομεινάρι από μια κορδέλα,είπα να το πετάξω γιατί σαν πολλά σκουπίδια έχω μαζέψει ,αλλά  θυμήθηκα την Μαριάννα που είχε κρατήσει το δικό της  και έφτιαξε ρεσώ κεράκι.Εμένα ήταν διαφορετικό το απομειναρι και δεν έκανε για ρεσώ γιατί μέσα είχε χωρίσματα :

Του έβγαλα τυχαία  το πάνω χάρτινο  μέρος,ουτε ήξερα ότι αποσπώνται τα κομμάτια του.Και το τοποθέτησα από την κάτω πλευρά του μαζί με το άλλο χαρτονάκι.Τα κόλλησα κιόλας ,αν και δε χρειαζόταν.

Γύρω-γυρω κολλησα με ατλακόλ ένα χαρτι περιτυλίγματος και έτοιμο!

Θα μου πείτε τι είναι;Χε χε χε!Δε θα περιμένω τις απαντήσεις σας!Είναι μικρό σταντ για φλασάκια,καρτούλες κινητου που συνήθως χάνω και δεν ξέρω που βρίσκονται,αλλά και για  ό,τι άλλο μικροπραγματάκι  σκεφτείτε.Οριστε:

Τις προηγούμενες μέρες ξεδιαλέγοντας κάποια πράγματα βρήκα 2 παλιά ρολόγια που είχα φτιάξει  από χαρτοσακουλάκι δωρου και από θήκη ρολογιού χειρός.Είπα να σας τα δείξω για να πάρετε μια ιδέα.

Δεν έχει κανένα φοβερό κόπο για να γίνει.Απλά χρειάζεται  να έχετε τους μηχανισμούς από ρολογάκια.Εγώ είχα  2 ρολόγια από βάπτιση .

Στη χαρτοσακουλίτσα,ανοίγετε μια τρυπούλα και βάζετε το μηχανισμό με patafix ,που είναι σαν πλαστελίνη για να στερεώνεις αφίσες στους τοίχους κλπ..

Σας δείχνω την πίσω πλευρά που δε διαφέρει από την μπροστινή.'Οπως βλέπετε είναι μια απλή ,μικρή σακούλα δώρου.Είναι ασημί το χρώμα της σακούλας .'Εβγαλα καμιά δεκαριά φωτογραφίες μέχρι να βρω μία που να είναι της προκοπής.Το μόνο που έκανα, επειδή δεν ξεχώριζαν οι δείκτες ,ήταν να τους βάψω με διορθωτικό.

Η θήκη από  ρολόι  χειρός ήταν πιο δύσκολη υπόθεση, γιατί ενώ μοιάζει να  είναι από χαρτί ,από κάτω από το χαρτί υπάρχει και πλαστικό το οποίο θυμάμαι με δυσκόλεψε να το ανοίξω με μαχαίρι γιατί δεν είχα κανένα εργαλείο και δυστυχως χάλασε το μπροστινό του τμήμα και οπότε το κάλυψα με το χαρτί του ρολογιού  από το οποίο απέσπασα το μηχανισμό .Εδώ το βλέπετε την πίσω πλευρά και με σβησμένο το λογότυπο,έτσι ήταν και η άλλη μεριά  πριν τη μετατροπή.

 Και εδώ από την άλλη πλευρά με το ρολόι πια:

Γέρνει  λιγο το καημένο εξαιτίας μου ...Είπαμε το φωτογραφικό χάρισμα δεν το κατέχω!!!

Ενώ μ’αρέσει ,το λυπάμαι λίγο που δεν είναι ,όπως το είχα αρχικά σκεφτεί δηλαδή χωρίς το λευκό χαρτί.Είπα να μην του χαλάσω και την πίσω πλευρά και έμεινε έτσι,όπως το βλέπετε .Δεν πειράζει όμως και οι αποτυχίες μες τη ζωή είναι ,από τα λάθη μας μαθαίνουμε …Ετσι δεν είναι;

Σας φιλώ γλυκά...